Slave

Pre dolaska hrišćanstva, Srbi su bili mnogobožački narod, poštujući Peruna kao vrhovnog boga, dok su u domovima gajili kult domaćih božanstava. Kada je Sveti Sava uveo hrišćanstvo, umesto starih božanstava, srpske porodice su za zaštitnike preuzele hrišćanske svetitelje, što je dovelo do nastanka krsne slave.

Krsna slava je postala jedan od najvažnijih porodičnih praznika, prenošen s kolena na koleno. Svaka porodica slavi svetitelja pod čijim se okriljem nalazi, slično kao što su hrišćanski hramovi posvećeni određenim svecima.

U pojedinim krajevima Srbije, Bosne i Hercegovine i Crne Gore, običaj je da se gosti dočekuju uoči slave. Ova praksa je nastala iz praktičnih i istorijskih razloga – nekada su ljudi dolazili iz udaljenih mesta dan ranije, dok su u teškim vremenima, poput osmanske vladavine i komunističkog režima, Srbi često slavili svoju slavu u tajnosti tokom noći.

Danas se krsna slava obeležava tri dana: navečerje, svečarski dan i pojutarje (drugi dan slave). Ovaj običaj je jedinstven za srpski narod i zbog svog značaja stavljen je pod zaštitu UNESCO-a 2014. godine, kao deo svetske nematerijalne baštine.